بررسی تأثیر آموزش گروهی به همسران بر فعالیت‌های روزانه و کیفیت زندگی بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی

زمینه و هدف: ضایعه نخاعی به عنوان یک اختلال ناتوان کننده، پیامدهای جسمی و روانی متعددی را بدنبال دارد و می‌تواند توانایی انجام فعالیت‌های روزانه و تمامی شاخص‌های کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش گروهی به همسران بر فعالیت‌های روزانه و کیفیت زندگی بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی نیمه تجربی، 60 نفر از بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی و همسرانشان به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. اطلاعات، قبل و بعد از اجرای مداخله با استفاده از پرسشنامه‌های سنجش کیفیت زندگی Sf 36و بررسی فعالیت‌های روزمره بارتل جمع آوری شدند. همسران بیماران مرد درگروه مداخله، 6 جلسه به صورت گروهی در برنامه آموزشی شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی زوج و تحلیل کواریانس چند متغیره تحت نرم افزار spss  21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: آموزش به همسران موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران مرد مبتلا به ضایعه نخاعی در ابعاد جسمی (7/95 ± 43/0، 0/001 = P) و روانی (8/46 ± 41/08، 0/001 = P) و ارتقاء توانایی این بیماران در انجام فعالیت‌های روزانه گردید (15/60 ± 41/16، 0/01 = P). نتیجه‌گیری: با توجه به ماهیت مزمن ضایعه نخاعی، مشارکت همسران در برنامه‌های آموزشی می‌تواند سبب بهبود کیفیت زندگی و انجام فعالیت‌های روزانه بیماران گردد. بنابراین آموزش آنان جهت مشارکت در برنامه‌های مراقبتی توصیه می‌شود.